Geçmiş, karanlık bir sandık gibi,
Her görünüşte biraz daha tozlanır.
Bir çayın buharında gördüğüm,
Bir şarkının parçalarının yeniden doğduğum.
Şimdi, tam bu anda varım ben,
Ne eksik, ne fazla, ben sadece ben.
Susarak yaşamayı öğrendim,
Kalbimin sessizliğinde yeniden.
Kendimi sevmek bencillik değilmiş,
Affetmekmiş en büyük cesaret.
Yaralarımla yan yana oturdum,
Acı değil artık, şükürler var içimde.
Şimdi, tam bu anda varım ben,
Ne eksik, ne fazla, ben sadece ben.
Susarak yaşamayı öğrendim,
Kalbimin sessizliğinde yeniden.
Kayıt Tarihi : 11.11.2025 13:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu eser, Emrullah Çelik’in “Yolun Yarısında” adlı kitabından esinlenilmiştir. Her satırında bir yara, her kelimesinde bir şifa saklıdır…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!