Kalbimin İkbaharı Şiiri - Mucize Şiirler

Kalbimin İlkbaharı”

Bir sabah gibi geldin sen,
Gözlerinde doğan güneş, yüreğime ışık ekti.
Zaman durdu, nefesim yarıda kaldı,
Sanki kalbim ilk kez “yaşıyorum” dedi.

İlk gördüğümde seni,
Dünya sustu, rüzgâr bile seni dinledi.
Bir anlık bakışta ömrümün yönü değişti,
Kelimeler yetmedi, sessizlik konuştu içimde.

O an hava yanıyordu,
Ama ben, buz kesilmiştim karşısında güzelliğinin.
Bir mucize gibi titretti beni varlığın,
Kalbimle gözlerim ilk kez aynı anda ağladı sevincinden.

Bir cümle kuramadım,
Çünkü her harf, senin adında kayboldu.
Kendime sordum:
“Bu ne hal Kartal, nedir bu ateş?”
Kalbim gülümsedi, fısıldadı:
“İlk defa doğru kişiyi buldun.”

Aşk dedikleri buydu demek,
Bir yürek dokunuşuyla dünyayı durdurmak.
Sana baktıkça içimde güller açtı,
Her biri adını söyledi rüzgârda.

Geceler bile senden haberdar artık,
Ay, yüzünü kıskanıyor.
Yıldızlar bile senin adını yazıyor göğe,
Benim kalbimse her atışında seni çağırıyor.

Ne büyüsün sen böyle,
Ne sihirdir gözlerinde saklı duran bu sıcaklık?
Bir tebessümünle eriyor bütün karanlıklar,
Bir bakışınla yeniden doğuyor kalbim.

Savaştım içimdeki korkuyla,
Ama seninle savaşmak değil, teslim olmak istedim.
Çünkü bu kalp, senden başka liman tanımıyor artık,
Her atışı “sen” diyor, her nefesin adı “aşk”.

Ve şimdi biliyorum…
O ilk an, o sıcak gün, o duraklayan zaman,
Bir ömürlük hikâyenin başlangıcıydı.
Kalbim sana yazılmış bir şiir,
Sen okudukça yeniden doğuyor,
Ve ben…
Her defasında,
Bir kez daha aşık oluyorum sana.

Söz : Mucize