Kalbimin Dört Duvarı Şiir
babamın kalbinden annemin yüreğine
Duvarlara yazdım seni,
çünkü kalbim sana yetmedi.
Her kelime bir öpücük,
her dize bir dua gibi indi elimden.
Senin gözlerinle aydınlanırdı bu oda,
senin nefesinle dönerdi dünya
Sen hastalandın,
ben de sustum.
Her içim yandığında şiirle konuştum içimdeki Allah’a.
Senin için yazdım
sadece iyileş diye değil,
sevgin de yaşamaya devam edtsin diye.
Ben sana kelimelerden bir beden ördüm,
ruhumun içinde taşıdığım kadınsın sen.
Dört duvar
her biri senin bir halin
Birinde tebessümün,
birinde sabrın,
birinde sessizliğin,
birinde ben buradayım diyen gözlerin var.
Sen uyurken yazıyorum,
Uyandığında
bir şiir daha sarılsın istiyorum yorgunluğuna.
Benim en büyük zaferim,
senin gözlerindeki ışığı korumak.
Bir kalebent gibi nöbetteydim
Ben seninle tamamım.
Ve bu oda,
bu kalbim,
bu dünya
Sen oldukça anlamlı
Ve sürecek bizden sonra da.
Azra Nimet Öner
Kayıt Tarihi : 1.8.2025 06:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Onlar kimdir biliyorum bir dervişin sessizliğiyle sevgiye tutunan kadın, ve o kadını iyileştirmek için şiirlerle konuşan adam Annem ve Babam
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!