Kalbimin Adı Elif Şiiri - Mustafa Şikak 2

Seninle başlar her sabahın seher vakti,
Adını duayla anarken titrer içimdeki sessizlik.
Gözlerin dokunur kalbime,
Ben seni, kelimeler yetmezken hisle sevdim…

Sen güldüğünde bahar iner yüzüme,
Bir ömürlük huzur olur sesin.
Her nefeste seni anarken,
Ben seni, dua eder gibi içten sevdim.

Bir harfin zarafetinde saklıydın;
Elif gibi… dimdik, tertemiz, sade.
Ne eğildin ne büküldün zamana,
Ben seni, Allah’a şükür eder gibi sevdim.

Sorarlar belki bir gün:
“Nasıl sevdin Elif’i bu kadar derin?”
Döner derim: “Kalbimin kıblesi oldu,
Ben Elif’i, aşkın en helâl hâliyle sevdim…”