Kalbimi sev Şiiri - Doğan Çeçen

Kalbimi sev…
Ama gözlerimle değil,
Görmediğin hâlimle sev beni.
Bir sır gibi gizlenmiş yanlarımla,
Dualarıma sığmayan suskunluğumla…

Ben sabrı öğrendim,
Bir ayet gibi içime yazdım beklemeyi.
Dudaklarımda kuruyan her cümle,
Bir secde gibi düştü kalbimin kıblesine.

Kalbimi sev…
İçinde nefsin isyanı değil,
Tevbeye durmuş bir aşkla doludur o.
Ne taş atarım sevgine,
Ne de taşırım kin, öfke, haset.
Ben bir kul gibi severim;
Aczimi bilerek,
Kendimi aşkla teslim ederek…

Ben sana gül bahçeleri vaat etmedim,
Ama her dikenine sabırla yürüdüm.
Bir Yusuf gibi atıldım içime,
Ve bir Züleyha gibi sustum adını andıkça.
Aşk, iftiranın değil;
İmanın narında yanmakmış meğer.

Kalbimi sev…
Çünkü kalp, Rabb'in en çok baktığı yerdir.
Bir gönül kırarsan,
Bir Kâbe’yi yıkarsın derler.
Ben o yüzden taşımam sana kırık dökük sözleri.
Sev beni,
Ama kırmadan.
Sev beni,
Ama yüceltmeden.
Sev beni,
Olduğum gibi.

Ben seni
Bir nehir gibi içime akıttım,
Ama seni boğmak için değil,
Arınmak için aktım sana.
Bir Meryem gibi iffetle,
Bir Musa gibi kararlılıkla,
Ve bir İbrahim gibi ateşe atılmayı göze alarak…

Kalbimi sev…
Çünkü ben kalbimi sana vakfettim.
Bir dua gibi,
Bir yakarış gibi,
Ve her şeyden öte
Bir teslimiyet gibi sundum önüne.

Ben seni dünya için sevmedim.
Ben seni,
Ahiret kadar sonsuz,
Ve bir ayet kadar kutsal bildim.

Kalbimi sev,
Çünkü o kalpte artık sadece sen varsın.
Ve sen bil ki;
Kalp, Rabb'ine secde ediyorsa
İçindeki sevgi de secde hâlindedir…