Kalbimi gömdüm toprağa
Yıldızların altında
Usulca kazdım gecenin göğsünü,
Kimse duymadan
Ne bir ağıt söyledim
Ne de bir veda.
Bir umut değildi bu,
Ne de küskün bir bekleyiş.
Sadece yorulmuş bir kalbin
Toprağa sığınışıydı.
Çünkü bazen yaşamak,
Ölmek kadar sessiz olur.
Ay bile bakmadı yüzüme bu gece,
Rüzgâr esmedi ardımdan.
Sanki dünya susmayı öğrenmişti,
Benimle birlikte.
Kayıt Tarihi : 26.7.2025 23:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!