köhnemiş bir saçak altına sığındı
çılgın yağmurun gazabından
avucuma küçük gelen
sırılsıklam bedeniyle yavru bir serçe
camı açtım telaşla
beni görür niyetimi anlar
ve içeriye girer umuduyla
daha ilk hamlede yere süzüldü
Isıtmayı beklediğim ellerimin yerine
kalbi kalbimde atıyordu artık
oturup dertleştik hemen o anda
kaderimiz aynıydı
şaşırdık!
ne babalar mama bulmaya gitmişti
ne anneler beklemişti baş ucumuzda
hep saçak altı olmuştu sığınağımız
büyümeye olmamıştı hiç zamanımız
kanatlanıp uçmaya
yemyeşil bir erik ağacı dalında
şakımaya da
ben ve serçem..
masmavi bir bulutta
ıslanacağız
koyun koyuna...
Şiiri Değerlendirin
Tülin Öztunç
Kayıt Tarihi : 21.8.2019 23:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!