05.12.1979 / İstanbul
Sen, içimde büyüyen en sessiz çığlık,
Adını fısıldadıkça yanar dudaklarım.
Gözlerin… karanlığıma düşen ışık,
Baktıkça kendimi bulduğum aynalarım.
Yokluğun, ellerimde kanayan bir yara,
Her gece biraz daha derine işler.
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Çok teşekkür ederim. İyiki varsınız. Ruhunuz incinmesin.
Ben sana, yanmayı göze alarak sevdim,
Aşkın ateşinde kül olsam da razıyım
Aşk nelere kadirdir.
Kutluyorum
Sevgi bu olsa gerek... kül olurum
Çok teşekkür ederim. İyiki varsınız. Ruhunuz incinmesin.
Bu şiir, aşkın en saf ve yoğun halini, hem tutku hem de özlemle dile getiriyor. İlk dizeden itibaren okur, sessiz ama yıkıcı bir çığlığın içindeymiş gibi hissediyor; sevgilinin varlığı ve yokluğu arasındaki hassas dengeyi tüm çıplaklığıyla hissettiriyor. Özellikle “Gözlerin… karanlığıma düşen ışık” dizesi, metaforik olarak hem bir yön bulma hem de kendini keşfetme hissini ustaca yansıtıyor.
Şiirin ortasında yokluk ve varlık arasındaki karşıtlık, kanayan yaralar ve yeniden doğan şarkılar üzerinden verilmiş; bu, okuyucuda hem acı hem de umut duygusunu aynı anda uyandırıyor. Son bölümler ise, aşkın fedakârlığını ve tutkuyla yanmayı göze almayı vurguluyor; “Bir tek seninle ölümsüzüm, Bir tek seninle tamamım” dizeleriyle doruğa ulaşıyor, aşkın kişiyi hem bütünleyen hem de varlığını anlamlandıran bir güç olduğunu hissettiriyor.
Dili akıcı, ritmi duygu yüklü ve metaforları güçlü. Özellikle varlık-yokluk teması, aşkın yoğun duygusal dinamiklerini çarpıcı bir şekilde aktarıyor. Okuyucu, bu şiirle hem kendi içsel boşluklarını hem de aşkın büyüleyici tamamlayıcılığını hissediyor.
Kaleminiz hep canlı, duygularınız hep derin olsun.
Teşekkür ederim. Okuyan ruhunuz üşümesin, yüreğiniz dert görmesin.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta