Bir defa sevdim, bin kere öldüm,
Sesini duymadan günlere böldüm,
Yoksun diyemedim, içime gömdüm,
Sen gittin, ben burada kaldım.
Adını anınca titrer içimde,
Gülüşün hâlâ en derin sesimde,
Geceler her şeyden çok benzimde,
Bensizliğe beni saldın.
Ne varsa güzelden sende gördüm,
Kendimden geçerek sana döndüm,
Sensizliğinle de iç içe ördüm,
Kırıldım ama darılmadım.
Her “nasılsın?” sözü koca bir yalan,
İçim perişan da dışım hep sağlam,
Sen yokken her şey hep yarım kalan,
Hayalinle avundum, yandım.
Alperen der: “Aşkın en ağır yanı,
Ne kavuşma belli, ne de zamanı.
Yüreğimde hâlâ senin fermanın,
Unutmadım, içimde kaldın.”
Alperen Can KOÇ
Alperen Can KoçKayıt Tarihi : 24.6.2025 18:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
''Nevi Şahsına Münhasır B''
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!