Kalbim ve kalbin Şiiri - Yusuf Girgin

Hatırlıyormusun bana söylediğin sözlerini
Sana kalbimi açtım demiştin.
Bende öylesine o kalbe girivermiştim
Sahiden açmış, ben oraya girmiş mi idim.
Yoksa sen öylesine demişte
Ben kendimi mi kandırmıştım bilemedim.
Oysa ben kalbimi sana son damlasına kadar açmış
Seni kalbimin en güzel yerine kabul etmiştim
Aradan geçen günlere konuşmalara bakınca
Bi şeylerin eksik olduğunu anladım
Evet eksik bişeyler olmalı idi bilemediğim
Senin kalbinde ki kalbimi aradım yoktu bulamadım
Oysa senin ki hala burada idi
Ona gözüm gibi bakıyordum
Sonra kendi kalbimi sordum sana anlamadın
Ama galiba sende bulamadın
Bulamadım diyemiyorsun çünkü
Zaten başında bile orada değildi
Ama burada demiştin
Bende demiştin
Hem beni hem kendini
Kandırmıştın
Sana kalbinde kaç kişi var diye sorduğumda
Cevabın şiirli olmuştu hatırladım
Ve bana soruyordun, istediğin cevap
Cevap bu muydu diye üsteliyordun
Anlamıştın kaybolan emanetin nerede olduğunu
Ama artık çok geç kalmıştın
Şimdi kalpsizsin kalbin bende kaldı
İsteyemiyorsun utanıyorsun
Çünkü sana emanet edilene bakmamıştın
Hoş istesende bu kalbinin
Artık sana döneceğini sanmıyorum
Burada rahat burada mutlu
Ve,
Hala senden umutlu unutmuyor belki
Belki bir gün gelir istersin diye
Ona kendi kalbim gibi bakıyorum
Lazım olduğun da gel iste alabilirsin.
Böyle gidersen bir gün
Tamamen kalpsiz kalabilirsin.
03/01/2007—16.53