"Ellerim Üşüyor" – Mektup
Sevgilim,
Ellerim üşüyor…
Öyle ki, dokunduğum her şey benden uzaklaşıyor,
ısınmak için uzattığım her parmak, havada asılı kalıyor.
İçimde, derinlere işleyen ince bir sızı var;
sanki zemherinin tam ortasında,
donmuş bir kalp taşıyorum.
Ben, ölüm ile kalım arasında bir çizgideyim şimdi.
Ne yaşayabiliyorum sensiz,
ne de ölmeye cesaretim var.
Sessiz bir çığlıkta boğuluyorum
ve kimse duymuyor beni.
Hani bahardı bana yüreğin?
Bir gülüşünle erirdi içimdeki bütün karlar,
bir bakışınla açardı en inatçı tomurcuklar.
Şimdi neden…
ellerim bu kadar buz kesmiş,
ve neden senin sıcaklığın
benden bu kadar çekilmiş?
Ellerim üşüyor sevgilim…
Belki de artık,
bahar hiç gelmeyecek bana.
Ama ne olur söyle,
bu soğuk, senin gidişinden mi,
yoksa benim artık dokunamayışımdan mı?..
12 Ağustos salı 2025
@dsız..
@dressiz mektuplar ✍️✍️
Kayıt Tarihi : 12.8.2025 12:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!