Kalbim giderken sen kal Şiiri - Sadık Alçık

Gitmek...
Bir valize değil, bir yaraya sığmak gibi bazen.
Sesin boğazımda, yüzün gecede,
Ben neyi terk ettiğimi bilmeden çekip gidiyorum.

Senden değil,
İçimde büyüyen o tarifsiz boşluktan gidiyorum.
Gözlerin hâlâ içimi okuyor,
Ama ben artık kelimelere sığmıyorum.

Beni durdurma.
Çünkü kalırsam kendimden vazgeçeceğim.
Kendime bile yabancılaştım…
Bir şehirde değil, bir tenhada kayboldum.

Senin suçun yok
Sadece çok sustun.
Bir insan en çok susarak da incitebiliyormuş,
Bunu seninle öğrendim.

Yine de teşekkür ederim,
Kendimi unuttuğum yerde beni aynayla yüzleştirdiğin için.

Şimdi gidiyorum…
Ama bu, ellerinle uğurlayacağın bir gidiş değil.
Bu, içinden hiç çıkamayacağım bir sessizliğe yürüyüş.

Kalbim giderken sen kal.
Ben yokluğumla yanayım,
Sen kendinle yüzleş.

Ve olur da bir gün,
Göz göze gelirse geçmişle bakışların,
O anı bana değil,
Hiç yaşanmamış gibi kalan sana anlat.