İnsanlar gördüm
Kör degil nankör olan
İnsanlar gördüm
Giyinmiş çıplak olan
Sevginin yakışmadığı yürek var mı
Kaynağı sevgiden olan merhameti
Geliştiriyor insanın insani hallerini
Sokuyor şefkat kılığına hayvanları
Merhamet azalırken insanlarda
Çoğalıyor dilsiz hayvanlarda
denizin dalgasında arasak
büyük aşkı bulurmuyuz
çığlık çığlık kıyıya vurarak kendini
aşkım aşkım diye haykırdığını duyarmıyız
senin beni benim seni duyduğum gibi
İnsanım diyorsun ya
Hiç bir canlıya verilmedi sana verilenler
Kötüye kullanma onları
Kimseye kuyu kazma
Uydurup dedikodu yazma
Huzur bulmak için huzur bozma
Diyorlar, erkeklere ağlamak yakışmaz
İnsanca bakan gözün yaşı durmaz
Duygunun kadını, erkeği olmaz
İnsan kalan, sözde değil özde ağlar
Adam gibi adamlar, kadınını ağlatmaz.
kumaşı
sevgi tezgahında
ahlak tema’sıyla
sonsuz sevgiyle dokunmuş
vicdan makasıyla
kesilmiş bicilmiş
Dertliye derdi sorulmaz imiş
Tok olan acın halini bilmezmiş
Sevmeyen ne bilir sevilmenin tadını
Ne görmüş nede bilmiş adını
Ağlayanla ağlamamışki
El uzatana sarılmamışki
Dertliye derdi, sorulmaz imiş
Tok olan acın, halini bilmezmiş
Sevmeyen ne bilir, sevilmenin tadını
Ne görmüş, nede bilmiş adını
Ağlamak istiyorum
Ağlamak doyasıya ağlamak
Kimse bana neden ağlıyorsun diye
Sormasın sormasın istiyorum
Issız bir dağ yamacında
Dünyada doğruluktan eser kaldımı ki... Melek Hanım.
Şiirlerde de olsa doğru sözleri görmek çok güzel.
Tebrik ederim güzel bir şiir yazmışsınız.