Kalanlar Şiiri - Vaner Kayaçelebi

Gözyaşı damarlarımı kuruttuktan sonra biriktirdiğim peçeteler işe yaramadı… Gölgesinde kaldı tüm olup bitenler… Yanılsama mı? Hezeyan mı? Ya da gölgeli bir düşünce paniğimi olsa gerek olanlar. Çok konuştuk seninle hayat üzerine. Hayatın anları mı bizi birbirine yakınlaştırdı, o da bilinemez. Şimdi seninle bir deniz kenarında oturup konuştuklarımızı teğet geçiyorum. Yaşamı mı bir çöplüğe attım. Geride kalan her şeyi; aşkı, özlemi, aldatmayı, bedenleri, bedenimi, sevgiyi, gözyaşını, hiçleştirdiğim tüm kabahatleri… Çöplük dolup taştı. Nasıl da biriktirmişim onca şeyi. Şimdi seni ve kendimi çok iyi anlıyorum. En çok da seni… Hayır hayır en çok da kendimi…