Kalan Şiiri - Sinan Oğuzhan

KALAN

Muradına düştüğünde en güzel nur çiçeğin
Muamma baş verir yüreğinin bir köşesinde
Düşler alemi başlamıştır gayri nar aleminde
Koklamasan da nur çiçeği kokladın sanırsın
Bir başkadır duyduğunu sandığın envai kokular
Tüm esintiler nur çiçek kokar artık dönüşsüz
Bir başka sanırsın dokunuşların yumuşaklığını
Yanar tenin nar gibi, nura yandığını sanırken
Yabandır her gördüğün nebat gerçek alemde
Artık huzur yoktur nar için nursuzluğunda
Düşler gerçeklere, gerçekler düşlere karışmıştır
Bir heves bezenirken ilk kıvılcımın hasretinde
Hasret yangınından miskinlik çökmüştür eni konu
Saç sakala, sakal saça karışmıştır habersiz
Tek gerçek vardır; hayaller içinde en güzel çiçek
Kurumaya yüz tutmaya başlar narından tenin
Yürekte dermansızdır, her hatıra tükenir ansız
Kaldıramaz artık esintilerde nur kokunun gizemini
Duracak kerteye gelir, nura göz yaşları içinde
Yüreğin titremeleri en ücra köşeye vurur; ellere
Bitaptır, yıllarca ufuklarda yol gözleyen gözler
Artık fersizdir, tükenmiştir yıllarca çağlamaktan
Koca yüreğin hamalı dizlerde bükülür cansız ikiye
Tükenmeyen tek şey sevdalının Nur hayalidir
Akılda ziyan olmaya başlar artık sona doğru
Var mıydı yok muydu endişeleri kalkar tozarak
Korku, endişe, kıskanma, nefs… tükenmiştir
İşte o an anlarsın hayaller içinde asıl gerçeği
En güzel çiçek vardır aslında, Nur gerçektir
Aradığın, baktığın, kokladığın hiçbir köşede değildir
Farkında olmadan nurun büyümüştür yüreğinde
Nar yüreğin yanarak nura dönmüştür ilelebet.

01.13 08.10.2010
ANKARA IHM