Kalan Şiiri - Urungu Şad

İçesim var; ama içtiğim yerden de kalkasım yok.
Ölesim var; ama sadece ölesiye’nin kollarında...
Gözleri Baldıran Zehiri o mahşeri ânlarda,
Her kaçırdığı dokunuş, bir Akrep tadında
Ve her gidişi, hem de bakmadan arkasına
Ve rüzgarın sanki o’na yardım edermişcesine,
Benden kaçırmak istermiş gibi daha da,
Daha deli esmesi ve durulması dalga misâli
O gittiğinde...
Ve geride kalan ben.
Sadece bu cümleden ibaret!