Kalabalıklar İçinde Şiiri - Osman Aytekin

Tertemiz yüreğini açmıştı
Kalabalıklar içinde
Yalnızlara

Acılar çekti günlere sığmaz
Zamanın burçlarında
Yokluğun soğukluğunda eriyordu biçare

Münzevi yorgundu ruhu ayrıca da kırılgan
Sevdası kalabalıklar olan insanın
Dünyasıydı kederleri
Umutları
Ve düşleri…

Sımsıkı bağlı ümitler
Sımsıcak bakışlar
Sevgi kokan duyuşlarla sarsılmak arzusuydu
İklimler ötesine
Yıllar eskirdi iki gözünde yaşlar gibi
Özlemle bakarken

“ …belki bir gün… belki bir gün…” diyordu
Seveceğiz ta yürekten…
Gülün gülüşü gibi açılacak vurulan kırık kalpler
İşte o an gelince kalkacak gölgeler
Kalabalıklar içinde
Bir sessizlik ki kimse duymayacak
Ve benim kaybolduğumu.