Kalabalık bir kahve
Kalabalık bütün masalar
İnsanlar neşeli, mutlu
Ben masamda yalnız
Yalnız ve suskun
Etrafta yükselen kahkahalar
Düşündürüyor mutluluğu
Ne kadar uzakta
Ben masamda yalnız
Yalnız ve suskun
Gelmeyeceğini bildiğim birini bekliyorum
Biliyorum gelmeyecek
Ama umut işte!
(Ankara, 27.2.1992.)
Kayıt Tarihi : 8.6.2001 08:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!