Kâinatta minicik bir varlığım,
Kendi özümü anlamam mı?
Zerre içinde yine bir zerreyim,
Kendi özümü anlamam mı?
Dolu da, viran da aynı benim,
Ayak bastığım her yerde varım ben;
Şarapta da, tasada da ben varım,
Kendi özümü anlamam mı?
Denizlerde Nuh seli gibi geçmişim,
Nankörlerin yüzüne de tükürdüm;
Ruhlar arasında ruh gibi dolaştım,
Kendi özümü anlamam mı?
Günah doluyum, değersizim de,
Hizmet ehlini zikredende;
İlk insan kadar saf, temizdim,
Kendi özümü anlamam mı?
Sonsuzum da, ben de aynı ben,
Kendimi biledim de mi etrafım?
Dağıldım milyon parçaya,
Her gönülde kök salarken:
Ben hâlâ kendi hakikatimi bilmiyorum,
Kendi özümü anlamam mı?
Bu minik zerre, büyük kainatta,
Hakikatini bilmez mi hâlâ?
Kendi içindeki evreni bilseydi,
İnsanlığa şefkatle eşlik ederdi.
Kayıt Tarihi : 8.6.2025 20:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!