Kahverengi Gözlerin Şiiri - Mehmet Cıngır

Artık hiçbir acı,acı vermiyor bana
Yükledim onları Kâğıttan bir gemiye.
Gönderdim denizin ortasına sonra da…
Sonra da fırtına çıktı ve gemi battı
Boğuldu hepsi orada.
Kurtuldum acılardan
Bundan böyle hiç kimse
Acılarımı göremeyecek,
Üzerine benzin dökemeyecek.
Ancak;
Gözlerin diyorum,
Yalnız gözlerin kaldı,
Kahverengi gözlerin…
Baktı geçti,
Su gibi aktı geçti,
Yüreğimi yaktı geçti,
Gözlerime rengini bıraktı geçti.