Kahverengi Şiiri - Arda Berk Yayla

Zihnimde canlanır cennet,
Hepsini barındırır çehren.
Arar bulurum, nerede yatacağım,
Gözlerindedir toprağım oraya gömüleceğim.

En derinden, en temiz,
Gözlerindir;
Cennetten gönderilen,
Yüzünü sevdiren.

Yekpare güzelliği eksilten,
Belki de kusur denilen,
Dilindir;
Ne söylediğini bilmeyen.

Nasılsa kapanacak kusurların,
Zaten sözün gelişi çoğulların.
Birden fazla kusur varsa başkasına,
Diğer her şeyin güzeldir bana.

En iyisi böyle kalman,
Bir yeri düzelteceğim diye;
Değişip öyle kalmaman.
Sonra tekrar arayamam.

Pınarları sayamam,
Belki hepsini bulamam,
Ama illa arayacaksam,
Gözlerinden başlayacağım.

Talihime küser kalırım,
Akan sulara birde ben yanarım,
Nedenini düşündükçe susar kalırım,
Ben her gece seni anlarım.

Anlamakta zaten aramızda,
Demeden bilmeyi salla,
Soru sormadan cevapları yolla,
Tanıyorsun sende beni sonuçta.

Talihin yolu boşta,
Yürüyecek adam burada,
Ayakları sürünür bu yolda,
Ne döner, ne de biter, yolu kısa.

Lisanımı hislerle anla,
Sonra sözlerle anlayama,
Ne kadar karmaşık bu,
Bir türlü anlayamam.

İnsan olsa, kolay,
Ama baksana,
Bu cennetten,
Yekpare, bir parça.