Kahve Rengi Bir Özlem Şiiri - Şiir Sayesi

Gecenin karanlığını avuçlarıma toplasam,
Odanın lambasından süzülen o solgun ışığı
Bir fırça gibi sürsem bütün odanın yüzüne…
Her kaldırım taşını, her duvar yarığını,
Uyumayan her pencerenin pervazını
Kahverengiye boyasam mesela—
Toprağın sabrına, ağacın gövdesine benzeyen o renge…
Sence diner mi özlemim?
Gökyüzü kadar geniş, uçurumlar kadar derin
Kahve bir özlemle sarsılan içimde
Hasretin susar mı, yoksa yeniden mi filizlenir?

Belki de senin özlemin
Her sabah kahve bir
gece gibi yine çöker içime.
Saat kaç olursa olsun,
İçimdeki karanlık hep yokluğunun çıkmazın da gezinir;
Uykunun kırılgan perdesinden
Sızıp gelen sessizlikle konuşurum.
Ne kadar saklasam da
Duygularımın sığınağı kahve kokar hep
Hem acı hem yakıcı hem de alışkanlık yapan
Bir kafein gibi…

Hasretini kahveye karıp
Gecenin en masum köşesine bıraksam,
Bir dudak payı sevdanı usulca yanıma koysan…
Bir fincanın kenarına gizlenmiş adını
Yudum yudum içsem mesela,
Boğazımı yakan özlemi
Kana kana içime çeksem…
Sence geçer mi senden kalan o eksiklik?
Yoksa her yudumda
Daha da mı çoğalır sana olan bağlılığım?

Belki de mesele kahvenin sıcaklığı değil,
Bende bıraktığın soğukluğun
Bir türlü gitmeyişidir.
Senin yokluğunun gölgesi
Kahve lekesi gibi yapışır kalbimin kenarlarına
Ne silinir, ne de tamamen kabullenir.
Sana olan sevdasızlığım dediğim şey
Aslında senden arta kalan her kırıntıya
Gizlice sarılmamdan ibarettir.

Şimdi soruyorum kendime:
Bir yudum daha alsam o karanlıktan,
Bir kez daha bu kahve rengi özleme dokunsam
Biter mi bütün bu sızım?
Yoksa senin adınla sızlayan bu gece
Yeniden mi başlar içimde?

Belki de cevabı sen çoktan biliyorsun:
Bazı özlemler,gözlerinin kahvesi gibi…
İçtikçe için geçiyor,
İçtikçe daha çok özleminin
tiryakisi oluyorum dediğim
anda bir yudum özlemini yine deli gibi istiyorum..
Kokusunda buram buram sen
Tadında acı bir özlem..