Bir göz ki sevinçten yaşları akar
Bir göz ki herkesi peşine takar
Bir göz ki gözünün içine bakar
Bir göz ki baktıkça seni de yakar
Sen uykusuz gecelerin
Yorgun bitkin bekçisi
Sen taş mısın demir misin
Nesin nesin ki dayanıyorsun
Bunca eziyete bunca çileye
Bir hayal kuruyorum
Kuş sesleriyle çınlayan
Yemyeşil bir vadi
Ortasında pembe küçük ev
Ve içinde müşfik kumral bir kadın
İkide yaramaz sevimli çocuk
Nedendir Atatürk’üm söyle nedendir
Onlar senin devrimlerine karşı çıkarlar
Kız çocuklarını göndermezler okula
Neden göndermezler Atatürk’üm neden
Yobazlar el kaldırdılar senin gençliğine
Ben bir öğretmendim
Dağbaşı köyünde seneler evvel
Yoksul mu yoksul fakir mi fakir
Yolu da yoktu elektriği de
Temiz içme suyu vardı buna karşın
Henüz Yirmidört Kasımlar icat olmamıştı
Bitsin artık bitsin diyorum
Bu rezilce yaşamak
Bütün dünya nankör olmuş
Her taraf kalleşlerle dolu
Vurmak isterler arkandan seni
Bitsin artık
Tükendi bütün umutlarım
Tükendi gökyüzünde güneş
Ve yeryüzünde insanlık
Açtım okulumu üşüyerek
Titriyor sıralarında çocuklarım
Zangır zangır vurmakta çeneleri birbirine
Yağmur yağdı sel geldi
Alıp götürdü bütün ektiklerimizi
Onlar bizim bir yıllık emeğimiz
Bir yıllık geçim kaynağımızdı
Çocukken bir dolu yağmıştı bahçemize
Yumurta büyüklüğündeydi çoğusu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!