Kafiyeli Prangalar Şiiri - Yahya Oğuz

“Törpülenmiş umutlarımız da yavaş”
Diye bir dizeyi tenha maviliğe üflüyorum
Sonraki dizenin sonuna “savaş” zoraki sokuluyor
“Benliğim telleri koparılmış antik bir arp” desem
Uyum adına bastırıyor “harp” işgale niyetleniyor
Oysa şöyle olmalı: Joseph denince K., Gregor denince Samsa
Artık olan sesimi, sesimi, bir şiiri kurtarmalıyım
Nasıl kahrolur uygun adım kafiyeler, kalıplar, kalıplar
Kalıplar, hafiye prangalar nasıl da hep kalantor
Bulmalıyım, nasıl yıkanır eski lügatlerin kiri
Gerçeğin şarkısını esir kulaklara duyurmalıyım

Beni böyle tanıyınız, hüzünlü ve ebkem
Tüm renkleri kutsadım beyazın yavrusu diye
Ve hüzne varır diye tüm insanları akladım
Ama ne desem tumturaklı sözler değil
Hakiler ki fare türemesi, veba bulaşığı
Dilimden başlayarak ufkumu talan ediyor
Heyhatların andığı aldanmış ayaklar adına
Ve örselenmiş, ümüğüne basılmış her dirim adına
Troya adına, Şam adına, pörsümüş Afgan kızı adına,
Bulmalıyım, nasıl kahrolur uzun boylu düz çizgiler
Dalgalardan bir meltem olup iç karaları vurmalıyım

Öyle garip bakma, o sen değildin
Göğe aykırı bakıyordun seni hemen öptüm
Karanlığa, leke sürülmüş bir ana gibi baktın
Ya da sever gibi kovulmuş bir sokak köpeğini
Sonra, insanı bir hüzün kestanesi olarak okudun
Seni bin daha bin daha öpmeliyim
Nazlı bir gül kokusu gibi yüreğime sokuldun
Kelimelerin ki gönlünün madeninden, ilk elden
Yalvaçların yapamadığını yaptın tam yerindeydi
Ölürken çulunu topladın, tereke komadın
Bir kurşunkalem ve silgi göğsünde işliyordu
Takvime bakıp eski öfkeleri fütursuzca sildin
Yeni yasalar yeni usunda yeşeriyordu
Seni aç çöllerde bir koro yapmalıyım

Şunu silmek üzere mutlaka yaz sevgilim
Dünyayı kalıplardan birlik bozacak
Hayır, doğallığıyla düzensizlik kurtaracak dünyayı
Saçma olsun, yalan olmasın gerçeğimiz
Ben hep düşündüm ateşe uçan pervaneleri
Hüzün ve günah soyacağı kocaman eller isterdim
Öyle bir melek düşmüyordu yeryüzüne
Metinler ki; bükülmüş bir çiçeği doğrultan
Doğrulmuş bir çiçeği taşlayanla aynı kişi
İnsan yargılayınca hata yapabilir ama
Tanrı Babil’in kulesini neden yıktı anlamış değilim