Kafeste Bir Kuş Şiiri - Ahmet Hani

Kafeste
gölgesi kendisinden daha yaşlı bir kuş,
bir kuş oturuyor;
ne dertli,
ne umutlu,
sadece
alışmış.

Kanatları
titrediğinde
göklerin anısı yerine
tahta tozu dökülüyor;

şarkısı
ara sıra boğazından kayıp çıktığında
dünyayı uyandıracak bir nağme değil,
bir rüyanın öksürüğüne benziyor.

Artık
uzak maviyi düşünmüyor;
dünya onun için
su kabının kenarına kadar uzanıyor
ve kafesin alçak tavanı
inanabildiği
tek gökyüzü.

Yine de
gece
yavaşça demir parmaklıklara tırmandığında
gözlerinin dibinde
küçücük bir kıvılcım yanıyor;
öyle küçük ki
kendisi bile fark etmiyor.

Ama yeter
bir gün hatırlaması için:
uçmak
hiçbir şey değildi
hapishanenin yeterli olduğuna
bir kez olsun
gönlünü kaptırmaktan başka.