Kafam Karışık Şiiri - Tuncer Akbaba

Kafam Karışık

Kırılmış yelkenimin direği,
esiyor kavak yelleri,
üşüyor içim, üşüyor ellerim,
yüreğim üşüyor hemşerim!

içimde bir dünya var,
dışımda ayrı hayat.
beynimdeki gel-gitler
deli ediyor beni.

Aynalara küskünüm,
göstermiyorlar beni.
Bu gördüğüm benmiyim,
benmiyim masum melek!
Yoksa içimdeki ben,
nefis denen iblisten
bir nebzecik yansısa
karşımdaki aynaya.
Ne ayna kalır berrak,
korkardı ağlayarak,
ve daha bakamazdı kimselerin yüzüne.
Öyleyse tükürsene zift dolu içime.

Bu keşmekeş bu sitem,
beynimdeki bu deprem,
yedi bitirdi beni,
bu sonsuz yolculukta,
yolumdaki virajlar, bu iniş ve yokuşlar,
hepsi biryana lakin;
içimdeki eşkiya hiç aman vermez bana,
bıraksa da bir gitsem dosdoğru şu yoluma.
Anladın mı hemşerim gördün mü ne haldeyim.
Senden bir şey istemem,
istenen makam belli
uzansa rahmet eli
affeder belki beni.
Saatim dolmadan,
tükenmeden nefesim, kesilmeden şu sesim,
fırtınalarım dinse,
durulsa beynimde su,
şeytan kurmadan pusu,
şu kırık yelkenimle aşsam şu okyanusu..

23.10.2011