Kaf Dağında Şiiri - Mira Zeynep

Kaf Dağında
Kalbime saplandı hatırladığımda,
Bıçak gibi, acı gibi.
Şimdi tozlu raflarda unutulmuş,
Sararmış bir resim, solgun bir iz.

Gülümsediğin anların yalancı baharında,
Yaprak döken bir ağaç gibi olduk.
Hayaller can çekişti çığlıklarında,
Sen gibi, ben gibi… silinip gitti.

Hiç yaşanmamış olmasını dilediğim yalan,
Şimdi kaf dağında, yalnız ve bencil,
Sen kalakaldın…
Unutma, zirve soğuk,
İliklerine kadar acı verir son nefeste.

Oysa kibri yenen insan,
Ilık ve güzel bir baharda yeniden çiçek açar…
Tıpkı ben gibi.

— m.z