Yine yaprakların hışırtısı,yağmur sesi falan.
Dışarıda diğerlerinden farklı bir sonbahar
Çünkü sen yoksun artık ben varım.
Senden önce düşünmem gereken ben için bu kararı aldım.
Mutluyum ama yalnız çünkü sen yoksun ben varım.
Kayda değer bir cümle lazım başlamak için satıra...
Devam etmen için çok yaşanmışlık gerek.
Yada yazmak için yazarsın sadece...
Derin bir nefes almak,yaşadığını hissetmek için.
Mesafeler acıdır mesela.
Çevreler insanı tohumunu yaptıklarıyla ektiği dert sarmaşığı
Sonra zor olur yaşarken bir yandan da sırtında onu taşımak
İnan,ölüm dahamı kolay olurdu diye sorgularsın an gelir.
Ortadan kaldırıcak olan yine tohumunu kendi eliyle ekmiş olan kişidir.
Hem dertsiz baş mı olurmuş,her derdin devası var sözüde büyük yalandır zaten.
Gece yazarım ben,güneşin tebessümünü görmeden.
Karanlıkta yazarım kuytuda size zindan görünende yazarım.
Kahrolmuş sayılmaz zaten ayda,yıldızlar giriyor onunda kanına.
Bazen onlara bile katlanamam gözlerimi kör ederde yazarım.
Ne yazarım neden yazarım ben canım ne isterse onu yazarım bazen seni bazen beni kısacası ben bizi yazarım.
Gözyaşım akmaz benim
Derdim olmaz,hayatımda hiç sorun çıkmaz
Canım yanmaz,hayalim su bardağını taşırmaz
Ayağım kaymaz,düşsem bile dizlerim acımaz.
Hastlanmam ben
Argın bir adamın elinde teslimiyette kalem.
Kaleme mürekkep yerine matem dolduruyor adam.
Ve kusmaya başlıyor kağıda içindeki kasveti.
Adam işinde ısrarcı ama bir okadarda muvaffâki.
Bir kenara fırlatmış hayal etmeyi.
Merhaba güya ak adaletin kara hakimi.
Ben yalan dünyanın yaralanmış,kırgın sakini.
Asır oldu hayatımın ışığı söneli hayallerim soğuk ve artık sisli.
Sesim azıcık boğuk,tenimim rengi hafiften soluk kalbim durgun,buruk
Henüz on yedimdeyim belki ama beynim çin mahallesi.
Öylece elimizden kayıp giden zamanmıdır yoksa içinde barındırdıklarımı?
Hayat mıdır bizi illegale iten yoksa içimizdeki masum görünen çocuk mu?
Umut mu peki hayatta tutan bir delikanlıyı?
Yoksa değer verdiği insanlarmı?
Kusursuzluk bir ego kavramı mıdır?
Yoksa entele biçilmiş kaftan mı?
Yıllar önce bıraktığım illetin pençesinde buluyorum bugün kendimi.
Yazıyorum yine... Yazdıkça hatırlıyorum.
Unutmak için bırakmıştım yazmayı belki,belkide hatırlamak istemediğimden dünleri.
Pişmanlığımdan yazmıyordum kim bilir,içimdeki acıdan.
Kahrımdan yazmadım nasıl olduysa,arkamda bıraktıklarımdan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!