Kadir Galip Şiirleri - Şair Kadir Galip

Ben baktım boş duvarlara, boş sıfatlara
Gördüm cehaletin tatlı meyvesini tatmış mutlu suratlar
Gördüm yarını düşünmemin verdiği lakayit tavırlar
Ama anlamadım, anlayamadım neden?

Neden birşeyi idrak etmek bu kadar acı

Çeşm-in gönlüme nakşetmiş aşkın en sade halini
Ama sen bi o kadar tezat sanki şahşahanın kendi
Sanki duyduğum her ses sen, gördüm herşey sendi
Çeşm-i fettânında akınca en güzel yaşın
O zaman kalmadı ne aklım nede kafamın üstünde başım
Kalan şey ruh oldu ruh içinde kalp oldu koca bir gayb içinde

Sözler bitti, sana olan aşkım bittiği gibi
Gözlerim gitti uzaklara sana hiç bakmamış gibi
Sevgim bitti kalbimin eskiden atığı gibi
Üzgünüm bitti sanki hiç başlamamış gibi

Ben herkesten çok kendimle konuştum
En çok kendime sordum
En çok kendime cevap verdim
Hem zaten önce insan kendinin bilgini olmalı
Öyle hemen de çevrendekileri yargılayamazsın
Önce yargılayacağın kişiyle herkesten çok konuşacaksın

Çok memnun, mutluyum yaşamaktan
Anladım çünkü hayat darda olsa bakmakmış ufak bir pencereden
Yapmakmış ufak kağıttan gemiler, hemde
batacağını bilmekmiş bazen
Öğrendim artık dar pencereler genişletilebiliyor
Kağıttan gemiler gerçek gemiler olabiliyormuş

Yine kafam dağınık, var aklımda üç beş hece
Zihnimde kaldı gülüşün, işlendi ilmek ilmek kalbime
Gece oldu, her beş dakikada geçiyor 1 saat, 1sene
Sorsan umut nedir diye seni tarif ederdim en ihtişamlı şekilde
Sorsan yoksunluk nedir diye sensizlik şerefine nail olduğum için kendimi işaret ederdim belki de
Aşkımdan bi dağ delemedim belki ama bende çok yoruldum, çok yıprandım.