Kadınlar Şiiri - Mehmet Hanifi Keskin

Anlamak mümkün mü şu kadınları?
Beş para etmeze gönül verirler.
Düşünmeden bir an hiç yarınları,
Birde bakmışsın ki güme giderler.

Yan yana gördümde tanıyamadım,
Akıl,sır ermedi anlayamadım,
Ben asla birine yaranamadım,
Ölçüleri nedir,nasıl severler?

Oturmayı bilmez,kalkmayı bilmez,
Konuşmayı hele hiç beceremez,
Bin gönlüm olsa da biri verilmez,
Böyle birisinde ısrar ederler.

Hile,yalan,dolan hepside onda,
Bilmem ne arayıp bulurlar bunda?
Ölüm mü var sanki,işin sonunda?
Koyun gibi birde adam güderler.

İçkide,kumarda onda bulunur,
Böyle birisine kul,köle olur,
Hazan yeli eser kötü savrulur,
Bir meçhule doğru rota çizerler.

Israrcı olamam daha da fazla,
Aram iyi değil cilveyle,nazla,
İste uğurlayım cümbüşle,sazla,
Ağlanacak yerde birde gülerler.

Ben mutluyum böyle baba,bacıyla,
Sende öyle yaşa keder,acıyla,
Dünya onun olsa tahtı,tacıyla,
Ecel şerbetini mutsuz içerler.

(Kahramanmaraş 26.10.2008)