Bizleri ,dokuz ay karnında taşıyan,doğuran,doyuran,koruyan,kollayan,hastalandığımızda,başucumuzdan ayrılmayan,her başımız sıkıştığında imdadımıza koşan analarımız.
Yürümeyi,konuşmayı,temizliği,tertibi düzeni,doğruluğu,dürüstlüğü
mertliği,cesaretli olmayı,çalışkanlığı,acıyı,sevinci,varlığı,yokluğu paylaşmayı bize öğreten ilk öğretmenlerimiz.
Hayatımızı ilmek ilmek işleyen
nakkaşlarımız,mimarlarımız,tasarımcılarımız,bizi her konuda yönlendiren,yüreklendiren,çalışma şevki veren mihmandarlarımız.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta