Kadının Adı Kardelen Şiiri - Nail Şencan

Bir kadın tanıdım, görmeden
Yolun yarısını almış
Geldiği yerden yorgun
Gittiği yerden umutsuz

Bir anne tanıdım
Çocuklarını sırtlanmış
Yükü ağır.

Bir kadın tanıdım, gözlerine bakmadan
Çakmak çakmak gözlerinden zeka fışkıran…

Sonra onu bilenlere sordum
Önce güle sordum adını
“Ben değilim” dedi
“O nahif ama benim dikenlerim var
Ona yakışmaz”

Sonra papatyalara sordum adını
“Biz baharın çiçeğiyiz
O hala baharını arıyor” dediler.

“Ona orkide yakışır” dedim
Onlara sordum adını
“Evet zarif ve tarzı olan biri
Biz korunaklı yerde, evlerde yaşarız
O özgür ruhlu
Ona yakışmayız” dediler.

O zaman anladım,

Hayat çizgisinde yaşam gayesinde
Mertliği ile şerefiyle tek başına
Bambaşka biri…

O farklı
O bir KARDELEN

Onun boynu bükük
O mağrur
O saf, temiz
O bembeyaz
O asi

Herkes yokken ortaya çıkan
Kışın karların altından
Güneşine yanarcasına
Ulaşmak isteyen…

O sabırlı
O kararlı
O baharı müjdeleyen
O açan ilk çiçek
O diğerlerini peşinden sürükleyen…

O şimdi tohuma yatmış, zamanını bekliyor
Bileniyor
Zamanı geldiğinde boy verecek
Baharına erecek....