Kadınım Şiiri - Fatih Güler

Buram buram Anadolu kokar
Gönül yurdumun tohumundan
Bastığım kara toprağa.
Gökten bakmaya doyamadığım
Manalı güzel gözlerini
İliklerime kadar yağdırırsın
Üşüyen yüreğimi ışıtır
Canıma değen sıcakkanlının
Üzüm bağımdaki pekmezsin kadınım

Kulaklarımdadır her sözün
Dileğimdedir tek bir gözün
Baş uçumdadır hayalin
İftarımdaki ilk Duam
Sahurumdaki son lokmamsın
Cennetime melek, cehennemime korkum
Çektiğim doksan dokuz boncuksun
Namazımın sonunda Duamsın kadınım

Söylemediysem sana simdi dinle
Bu şair yüreği
Sevdalarım bağımlılık yapar
Ayrılığın zehir zıkkımları
Yalnızlığımın alkol koması
Sensizliğimin sigara dumanı
Mezarıma akıttığım kanımla
Yutarım bir çekmede
Sağlığımla kumar oynarcasına
Ölümüne bağlanırım sevdama
Zarımın son kumarısın kadınım

Dilin şiir gibidir
Hani var ya
Kelimeler dile gelmez bazen
Çünkü bütün kelime
Susar o anda
Hele ki tebessüm edişin
Harfler özür diler sana
Huyun var ki bide
Şu taş kalbi
Şair yaptıracak kadar pırlantadır
Kalemim, tertemiz kalbine diz çöker
İnce ruhlu kadınım

Deniz sahile nasıl vuruyorsa
Kalbimde sana çarpıyor
Dalgaların her vurduğunda
Sahilden kumuyla taşı alarak götürüyorsa
Kalbimin her çarptığında
Damarımdaki kan donup
Üşüyor bütün bedenim
Kar yağıyor saç uçlarıma
Yağmur düşüyor yüreğime
Sonbaharda solmuş hasret gülümü
Açtırıyor yüreğime sen
Düşen yağmur damlacıkları
Dağ arasından kokunu getiriyor
Dağı delen mecnun misali
Leyla aşkı kokan kadınım

Çay karası gözlerimle içiyorum
Bardağıma damla damla boşalan gözyaşlarımdan
Kanayacak gibi acıyor gözbebeklerim
Kanatıp kör etmek istiyorum
Nasıl olsa her taraf sensin
Senin hayalinle biter
Üç yüz altmış beş gün
Yirmi dört saat
Dört mevsim, bir sene
Bana bomboş bakan tenceredeki sofram
Ekmeğimdeki katık hayalimsin kadınım.