Kadın Ve Erkek Atışma (düet)

ERKEK

dün gece omuzumda olan
saçları elimde uyuyan
yüreği bir kuş gibi atan
sabah olunca uçup giden
sen değil miydin

akşamın sefası gündüzün cefası
bu muydu aşkın vefası
o kadın sen değil miydin

gözlerimde huzuru
tenimde heyecanı bulan
yüreğime kelepçe vuran
sabah olunca açıp giden
sen değil miydin

akşamın sefası gündüzün cefası
var mı bu aşkın vefası
o kadın sen değil miydin

hiç bırakmayacakmış gibi
bedenime kolları dolanan
hayalken gerçek olan
sabah olunca düş olup giden
sen değil miydin

akşamın sefası gündüzün cefası
nerede bu aşkın vefası
o kadın sen değil miydin

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

KADIN....

gittin
tamda alışmışken merdivendeki ayak seslerine
gittin
kapıyı üç defa tıklatmana
gelir gelmez önce beni öpmene
sonra gidip balkondaki çiçeklerle konuşmana alışmışken
gittin
tam da gizli bir yer ve aşkla bakılacak bir manzara bulmuşken
ve o yolları el ele yürüyecekken
tam da avucumda sıcaklığını hissetmeye başlamışken
gittin
ben gecelere
az meze ile rakılara
sonra da cilası biraya alışmışken
sözlerine şiirlerine
teninin kokusuna bulaşmışken
tam da yarama pansuman olmaya başlamışken
gittin
dudaklarında ölürüm
beraber yaşlanırız dediğim
ve tam da gitmez dediğim anda
atlı karıncaya bilet almışken elektrik kesilmesi gibi
son anda yetişemediğim sütün taşması gibi
ve en acısı da emaneten gelmişsin gibi
gittin be adamım

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
ERKEK...

Hani ben pamuktum
Biraz kırılmış
Biraz dağıtılmıştım
Hani sen toplayan olacaktın
Ne oldu da bölen oldun
Hani üstüme titreyen kadındın
Ne oldu da suratıma kükreyen oldu
Hani deniz kadındın
Gözlerime dalıp dalıp giden
Gözlerin fenerim olurdu
Sakin bir koy gibiydin sokulduğum
Ne oldu da beni yutan dalga oldun
Gülüşlerin sefaydı sözlerin vefaydı gönlümde
Ne oldu da  bana cefa oldun
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

KADIN...

Bilmezsin sen anlamazsın
Hayalsin her giden gibi
Düşlerden uyanmayı
Yokluğunda öğrendim

Sen hep orada kal
Karşıyaka da ulaşılmaz ol
Ben karşılıksız aşkları da
Senden öğrendim

Kurdun meyveye olan aşkı gibi
İçimi kemirip gittiğinde
Hiç bir şeysiz kalmayı
Boşluğunda öğrendim

Bana miras kalan
Duvarlardaki gölgen idi
Suyunda yanan mum gibi
Yanmayı da öğrendim

zemheri ayında
varlığının ile ısınmışken
ağustos güneşinde
buz kesmeyi
yokluğunun ayazında öğrendim

her şey senin ile güzelken
çekip gittiğinde
dalından koparılmış gül gibi
kurumayı da öğrendim

elim ayağım sen iken
kolumu kanadımı kırıp gittiğinde
göz yaşlarımı yanağımda kurutmayı
yaralarıma şifa olmayı da öğrendim

tüm ezberlerimi unutup
kendimi yeniden bulup
kendimi sevmeyi
seni unuttuğumda öğrendim