Kadın Şiiri - Hasibe Cavaç

Kadın bir sevda pınarıdır
Aşk ile akar, yüreğinden yüreğine
Horlayıp bulandırma berrak suyunu
Zulmderek değiştirme o şefkatli huyunu
Kadın bir çiçektir gönül bağında, her mevsim açan
Sevgisizliğinle susuz bırakıp soldurma, ey bahçevan!
Kadın bir güneştir, ömrüne doğup aydınlatan
Üşüyen her yanını sevgisiyle ısıtan
Kadın kutup yıldızındır, duyguların şaşırdığında
Ay'dır, ömrüne baş tacı etmelisin, kalbini aşırdığında
Bir yudum sudur, kuruduğunda damağın
Sonuna dek tüketip de bırakma darmadağın
Bir avuç topraktır, yeşermek istersen bağrında
Hak ile yeksân olur, dua yüklü her çağrında
Bir tutam umuttur, doğmamış hayallerinin ufkuna düşen
Vefa yüklü buluttur, sabır teknesinde pişen
En tatlı meyvesidir bahtının, Hak'ka adadığı evlatların
En acı mevyesidir, Hak'tan bî haber cellatların
Devadır, dertlerine; anlatmayı bilirsen
Cefadır hayatına, "dut yemiş bülbül" isen
Köledir gönül sarayında taht kurmuşsan eğer
Emanettir Rab'binden, hakkıdır en üst düzeyde değer
Saklamalısın yüreğinde, paha biçilmez cevher gibi
Dünyana bahşedilen bir Havzı Kevser gibi..
Gönül mahkumudur söylenmemiş sırlarına
Dikenli teller çevrili, bütün sınırlarına
Kâh gönüllü esirin, gün görmemiş zindanlarında
Kâh veziri âzamın, gönül saraylarında
Sevda kuşu misali her dem düşüncelerinde uçuşur
Kol kanat gerersen vefayla, menzilinde koşuşur
Değerini bilirsen her şeyin olur
Değerini bilemezsen yokluğunda kaybolur..