Kadın Şiiri - Muhammed Göçmen

Kalbimin eseriyle esir düşüncelerimi,
Görmesende özlüyorum duymasanda yazıyorum.
Bazen yüreğim taştan kesilir.
Bazen ellerim incilir,
Ve bazen anlamsız ifadeler.

Çizgilenir yüzümde caddelere sokaklara,
Adını yazdığımız kaldırım taşlarına.
Birde dar sokakların korkusu sarar bedenimde,
Yürür üstüme üstüme gözlerin üzerime.

Çıkmaz sokağım olur,
Giripte çıkamayacağım ruyalarımda düşlerim.
Kadın anlatamaz,içine çeke çeke,
İçer o gece erkeğini her kadehte.

Kadın kırmızıdır,sıcaktır,akıcıdır.
Umutla bakan,
Yolunu ezbere bilen yolunda şaşırandır.
Tutunmak ister tutunamaz,
Uzanmak ister uzanamaz.

Ve kadın,
Çaresizliğine yenilen,
Sebepsiz ayrılık ile yok olan kaybolan,
Her acı hissinde hissini vurandır.

Kadın yumruğu göğsüne vuramaz.
Bazen elini sıkamaz,
Saatlerce odasına sığınamaz.
Bir sadelik isteyemez.

Merdiven altında köşeye çekilendir.
Küçük bir çocuk gibidir.
Bir özlem eseridir.
Ve kadın,
Bir gün umutsuzluğu aşacaktır.
Ayağa kalkacak dimdik duracaktır.
Avaz avaz haykıracaktır.
Sonsuz aşkın sonunu arama...