Kadın Şiiri - Nuran Talyak

Kızgın çölde…
Ömrünün ateşiyle savaşta kadın
En hasreti yaprak çiği
ve su
Ruhunda garip bir izlenme hissi
Başını kaldırıyor
Yalnız, deli yangında buzdan dağ gibi eriyen
Işıltılı kara gözler
Sarı, kurak gözlerinde birleşen.

Susuzluğu dudaklarını, ellerini yiyor bakışlarında
Genzini yakan bu koku!
Ölüm kokusu
Yavaştan yayılıyor bedenine
Korkuyor kadın.
Ürperiyor kuru dallaşan tüyleriyle
İçtiği şeyde şaşkın
Kendi kirliliğinde.
Yüreği gökyüzüyle hörgüç arbedesinde
Özgürlüğün sonsuzluğunda, bağımlılık tutkusu!

Çınarın her yaş çizgisi kanamada
Çorak toprak parçalı dudaklar,
Kum fırtınaları kavruğunda
Aralıklı
sevgili bakan yüzlere aç
Şizofreni karakterin yayılışında kadın
Sırtını dönme arzusu hayata
Şarap salyasında Tanrı’da aranan
Zemheri dualarda
Kadın.
Yaşanan kırmızı aşklarda
Çölde…
Kadın.