Kadın Şiiri - Funda Yılmaz 3

"Adı Fedakârlık"

Yüzünde yorgun ama sıcak bir gülümse,
Elleri nasır, kalbiyle hep güvende birisi.
Kendini koymamış hayatın merkezine,
Bir başkasının yüküyle ağırlaşır gecesi.

Sabahın en sessiz saatinde uyanır,
Kimse bilmez, o çoktan gününü adar.
Bir çiçek gibi su verir sevdiklerine,
Kendini unutsa da, kimseyi unutmadan yaşar.

Gözlerinde nice sabır, nice yara izi,
Hiç anlatmaz, “iyiyim” der, gizler kendini.
Bir tebessüm olur bazen en büyük hediyesi,
Oysa içinde koca bir dünya gizli.

Yorulmaz mı? Elbette yorulur kadın,
Ama dinlenmek nedir, bilmez çoğu zaman.
Çünkü sevgidir onun tek yakıtı,
Ve sevgiyle döner durmadan o zaman.

Adı anılmasa da nice hikâyede,
Bir dua olur, geçer gizlice aramızda.
Kendini değil, dünyayı taşır sırtında,
İşte budur gerçek güç, gerçek kadın aslında.