Kadimsızım Şiiri - Safiye Çakır

gözlerimde geçmiş çöküntüsü
sigaranda içme dediğim savruk bir duman
siyah beyaz anılar küllenirken kül tablasında
kör ebeyim harflerime
eyvahlarım
cürümsüz asılıyor cümlelerimin sonuna
kırık saçlarımda yorgun sana kırgınlıklarım
intizar saatleri dolaşırken boynumda
can acısına aldırmadan cendere döküntüsü yüreğim
çılgın avazlarım karıştırdı gökyüzünü
sana koşar gri yakalı bulutlarım
bugün de topla hüzün dolu valizini
dolaşmasın giderken matemli bir veda ayaklarına

adın dilimde s u s p u s
ayrılıkla gebe bıraktığın çığlıklarım
ayrılsak dediğin kelimeler kulağımda küpe
papatyadaki son yaprak taçsız düşerken saçlarıma
içimin sundurmalarında s u s k u n
son bir damla sen pompalasa kalbim damarlarıma
hiçbir kitaba sığmasa dikenli yalnızlığım
son bir öpücüğün titrerken yüzümde
kaçmak istedikçe sana d/üşüyorum
gidersen ölürüm dediğin sözcüklerin kayıp

yamalı bedenimden düşerken yokluğun
hafızama kazıdığım se ni se vi yor um
gün yorgunu bir yatağa düşmeden bedenlerimiz
yakasız bir gömlekte soyunmadan günahları
yıldızlar küskün dökülüyor ellerime
avuçlarımda sığıntı dualarım
açmaya korkuyorum tanrıya ellerimi
vuruldun mu hiç apansız gün ortasında
çığlığım asılı kalsın gökyüzünün perdesinde

kirpiklerimde vurduğum hayalinin cenazesi var bugün
neye yarar
kirpiklerinin kirinde yıkanmazsa göz yaşlarım
intizarlı öfkemi sürdüğüm bulutlar
telaşlı aşkın günbatımlarında ıssız bir sıcaklık
yastığımda kirli bir yalnızlık
küskün dudağına buruşur bir yüz geçirirken
korkuyorum dediğim yanlarımdan tutan ellerin
dilimin son müsvetelerini çekti ellerinden

senden kaçarken sana düşen delik deşik duygularım
yine yağmur tahta pervazımda konuk
ruhumda seni düşünen bir yokluk
ü ş ü y o r u m diyorsun
içim sızlıyor
üstüne ört ellerimi c a n diyorum
aşk ruh batımıdır c a n a n diyorsun
kapat gözlerini düşlerini uzat omuzlarıma
kaçak ruhlar aleminde sığındığım yüreğin
susmaya yemin etmiş duyguların karaltısında yürürken bedenlerimiz
tut ellerimden yağmur s e n kokuyor
nasıl da sendeledikçe bana dokunuyorsun
harflerimin sessizleşti
tek/insizim, aş-kı-na de- li- yim
artık gitme vakti
kadimsızım
hoş- ça- kal