Kadim Gurbet Şiiri - Kaan Yalım

Ve olay Adem ile Havva'da başladı
Aşk denen kadim gurbet nice yiğitleri dağladı
Kekeç türkülerle dillendi
Güneş sırıttı, deniz köpürdü
Dönüp dolaşıp senin sûretine büründü.
Kaçtım, korktum
Kaçtım bir rüzgarın sırtına binip eyerleyerek kasırgaları
Ben kaçtıkça göğerdi sekoyalara inat süzülen saçları
Ben kaçtıkça demlendi körpe topraklarda bakışları
Ah güzelim
Güzelliğin keşfedilmemiş renklerin mayası
Güzelliğin göğün yedi katının atlası
Kaçmak ne çare
Kaçmak biçare
Düştüm çorak meskenlere
Bir pazar günü kimsesizliği içimde
Dünyaya attığım o mahzun bakış
Raylar boyu uzanan elem trenleri
Kulağıma seni fısıldayan yeşil orman perileri
Düştüm aşk denen kadim gurbete
Dört semavi dinin öğretileri
Kutsal deyişler, kıssadan hisseler
Yankısı camımı çatlatan sokak köpeği iniltileri
Akşamüstü bağrıma ilintili yalnızlık şiirleri
Alnım dayanır soğuk penceremin camına
Dolanıp gider aklım saat 12
Hatıraların alevden burgacı kanatır kaburgalarımı
Ve işte budur Adem ile Havva'nın mirası
Kasabada cıvıl cıvıl bayram telaşı
Kanı çekilmiş ellerimdeyse yazmak telaşı
Çiviler aşığı hasret tubutuna
Zemheri ayazlarda bahar rahiyası