Kadersiz vals ve ya kuşkulu ölüm

I.bölüm:zuhrufun söylediği…

Savrulur hayat,tenimde,
Eylül ufkumda yine kırıklıklar,
İnce sözler eliyor gibiyim,
ömrüm,sensizlikle sızlıyor ahh!
sürgünüm,yaralarım kabuk bağlamış,
suskunlukla eriyorum,
ölüm gibi içimdesin..
kalbim aklıma muhalif yine,
saçlarım yağmuru özlemiş,
yürekten vurulmuşum,
kanıyor içimde ırmaklar,
deli taylar gibiyim..
muştulu seherlerim olmadı benim
alnıma geceyi ördüm korkularla,
üşümek çocuk kalbimle,
ne de çok yakışıklı duruyor tenimde,
değil mi ki seni sevmek,
biraz da çölde üşümük demek..
ve sen umarsız,
kovuyorsun üşüyen hasretimi,
zifirisinde gecenin,
ölüm pusuymuş,dudaklarıma,
ve ben sana yıldız olurum
yolunun karanlığında,
sar beni saçlarına kurbanın olam!
Düşlerimi aşındırma,
Ölen hüzün değil kalbimdir,
Ağıtlar istemem,lirik şiirler de,
İstemem..bir tek
Gözlerin gelsin cenazeme..

II.bölüm:kemirgen nostalji

Hep çocuk kalmak ıpıslak,
Göklerin kucağına salmak uçurtmaları
Bir kalbe tutunmak, anne kalbi mesela,
Düş müydü anne zaman dediğim?
Bir nağme düşüyor kulağıma,
Çiğ taneleri vurdu kalbime,
Çağıltı içimden geliyor anne
Güneş yine doğar mı,
İçimdeki bu sancı da nedir?
Söyle anne söyle!
İçimdeki ırmak nereye akıyor?

III.bölüm:müntehirin günlüğü..

Yankılı karanlık mağaralar
İntihar anımsatır tekmil düşlerime,
Bu gün uzağım çoşkunun sofrasından
Gün eskimiş,yaramı deşiyor,
Külbe-i ahzan,
Kanayan gözlerimde Yusuf arıyor
Ben müntehir!
Yani ağlayan gözü Yakub’un
Sessizliğin dili, gece soluğu,
Varlığım parantez,
Yokluğum üç nokta…
Ama Mısır’da köle olmak
Yusuf’a yakışır
Ve ağlamak ölürcesine,
Yakubun hakkıdır elbet.
Ve bana çiçekler koklamak düşer
Sevdiceğim ellerinden…
Ama utanır kelimelerim
Tarif etmeye seni..
Ben şimdi bu dehlizde
Gözlerine muttasıl
Ölümü bekliyorum,
Ve gelirse ölüm,
Birkaç mersiye dökeceğim avuçlarına
Ve ölüm almayacak beni,korkacak.
Kendiliğinden değişir de
Gecenin rengi o vakit,
Düşlerime asılı kalsın istemem gözyaşların.
Kutsal bir vazifeydi bende
Seni sevmek sırlı ve sessiz..

IV.bölüm:anksiyete

Ölüm niyet ettiyse bana
Şimdi bir kefen gerek gözlerinden örülü,
ölümüm kadehini çatlatmalı dünyanın,
Kelimesiz yangınlarda çıkabilir ansızın,
Sükuneti okursa çocuklar gözlerimden
Korkma isyan çıkacaktır,
Çünkü karaçocuklardır onlar
Mirasımın varisleri..
Rüyalarıma sahip çıkanlar,
Sezarı incitmeden tanrı razı olmaz bilirler,
Ve namlı isyanlarıyla
Tüm beyazlara karşı dururlar lügatlerde,
Şimdi tüm kurbanlar ismaildir sevdiceğim..

V.bölüm:mukni yalnızlık…

Bu ateş başka geçmez,
Kelimelerden koşup geleceksin
Cinnete yaslanıp,
Kanla öğüteceksin mürekkebi,
Yoksa kelimeler de üşüyebilir sevgili!
Yaltaklanacaksın aşkın yüreğine,
Yorgun gövdenle sevdaya gebe kalacaksın..

VI.bölüm: son ritüel…

Irmağın dilini okuyabilirsin şimdi
Çığlık pazarlayanların kentindesin,
Sabahın soluğu kesilir bende
Ve sen sabahın uykulu avuçlarında,
Düş görürsün,aşk geçer ayakuçlarından
Bir de oturup sokakların düşünü yaz sevdiceğim,
Kadavraya kilitli ruhumu kıvandır,
Ki melekler dökülsün sadağımıza..
Gürbüz acılar büyüt,
Yıprak gülüşlerle sarıl bana,
Yüreğini bağışla bana,
Bakışlarını ayırma gözlerimden,
Gözlerim cennet,
Susuyorum
Kıyıya vuracak yüreğim,
Aşkın sabahlarında yine isyanla
Başlayacağım güne,
Uyan kara!
Bir şair,hançer saplıyor mısralarına..
Uslanmaz yaralarımı
Yabanıl uykuların düşlerine savur
Çün harfleri azad ettim,
Gitmeliyim sevgilim,
Kalbimin ritüeli başlıyor…