Kaderimin Oyunu Şiiri - Hamit Atay

Kaderimin oyunu

Kaderimin oyunu, bir masalın içi,
Her adımda düşlerim, her köşe bir sırrı.
Bir rüya gibi geçti yıllar, hızla,
Ve ben, her anını yaşarken kaybolan bir yıldızdım.

Her sabah yeni umutlar, gece karanlık,
Bir yanımda sevda, diğerinde yalnızlık.
Kaderimin oyunu, bir perde ardı,
Herkes rolünü oynar, ben ise bir figüran yalnız.

Bir zamanlar düşlerim hep seninleydi,
Karanlıkta elini tutmak, içimdeki her şeydi.
Ama şimdi sen, uzak bir rüya gibi,
Bensiz kalan dünyamda her şey soluk, her şey silik.

Zamanla anladım, kaderin elinde ben bir kuklayım,
Her hareketim, senin yönlendirdiğin bir oyun.
İstediğin gibi şekil aldım, istemeden,
Bir masumiyetim vardı, ama senin oyununda kayboldum.

Bir zamanlar gözlerimden yıldızlar dökülürdü,
Kalbimdeki sevda, senin için attı her vuruşu.
Ama senin ellerin, beni kırmaktan,
Herkesin gözünde başka birini aramaktan yorulmuştu.

Kaderimin oyunu, bir araya gelirken,
Bir adım ilerlerken hep geri gidiyordum.
Bir zamanlar seninle çizdiğim bu yollar,
Şimdi yalnız, karanlık ve boşluk içinde kayboldu.

Beni sevdin mi, yoksa sadece bir anlık bir oyun muydu?
Her şeyin bir sonu vardı, bunu anlamadım ben.
Ve şimdi, bu oyunda ne kazandım ki?
Bir yıkık kalp, bir harabe kalmış ömrüm, seninle.

Bıraktığın izler, her adımda beni bulur,
Kaderimle her gün yüzleşir, her gece unuturum.
Ama sen bir oyun kurdun, ben de oynadım,
Ve sonunda, ne kazandım, ne kaybettim, ben bile bilmiyorum.

Zaman geçse de, kaderimin bu oyunu,
Benimle hep kalacak, içimde bir hüzün gibi.
Her anı, her anı bir hatıra gibi,
Ve ben, seni unutmaya çalışırken, hep seni hatırlıyorum.

Hamit Atay