Kaderime Ağlarım Şiiri - Midayet Kara

Maziye baktıkça, iyileşmez yara
Kalbimdeki yarayı, kim gelip sara
Anlıma yazılmışsa, bir bahtı kara
Ağlarım kaderime, ağlarım anam

Sıcak yazım kış oldu, ağlar dururum
Ayak çıplak baş açık, karda yürürüm
Kime can dedim, ondan zarar görürüm
Ağlarım kaderime, ağlarım anam

Senelerce beklerim, kaderim gülmez
Canımı versem ona, o kıymet bilmez
Akan gözyaşlarımı, hiç kimse silmez
Ağlarım kaderime, ağlarım anam

Yolda yürüyemedim, tipiden kardan
Yine mi darbe yedim, o nazlı yardan
Bu kötü kader beni, çıkardı yoldan
Ağlarım kaderime, ağlarım anam

Düştüm derin çukura, kurtaran yoktur
Yüze gülüp, arkadan konuşan çoktur
Dost elinden yediğim, zehirli oktur
Ağlarım kaderime, ağlarım anam

Hep iyilik yaptım ben, kötülük bilmem
Kaderime ağlarım, gözyaşım silmem
Onlarca yıl geçse de, ben yine gülmem
Ağlarım kaderime, ağlarım anam

Yıkılan yuvamızda, baykuş ötüyor
Yıllar geçse yine, gözümde tütüyor
Düştüm bataklığa, battıkça batıyor
Ağlarım kaderime, ağlarım anam

Çektiğim çiledir, gözümde dinmez yaş
Yalandır bu dünya, yalan be arkadaş
Ne kadar sakınsam, başıma gelir taş
Ağlarım kaderime, ağlarım anam

Çaresiz oturup, kadere ağlarım
Sel gibiyim yerimden, coşar çağlarım
Kurudu yaprağı, yeşermez bağlarım
Ağlarım kaderime, ağlarım anam
Ocak 2024