Kaderim Böyleymiş Şiiri - Vezir Pehlevan

Doğarken ağladım, gülmedim başta
Topraklı beşikte sallandım boşta
Sağ ayağım yaktım küçücük yaşta
Çul-çaput içinde yatanlardanım.

Rızkımı kazandım, yedi yaşımda
Yeşil yamaçlarda, koyun peşinde
Yaban ormanların, yalın döşünde
Kurda, kuşa sapan atanlardanım.

Çok tutuldum tipi-boran yağmura
Azıklar dönerdi, karma hamura
Patika yollarda, balçık çamura
Kara lastik ile batanlardanım.

Hayvanlar yoldaştı, ormanlar hancı
Soğuktan tutardı, bir titrek sancı
Doktorum muskacı, üfrükçü-falcı
Derman diye ganfet yutanlardanım.

Yazın kırk gün tarla çayır biçerdim
Hartema'yı yufka gibi açardım
Bakımcı gelince tüyer-kaçardım
Geceyi gündüze katanlardanım.

İşim gücüm hasat, harman topraktı
Makinamız Tınaz, tırpan-oraktı
Tembellik, aymazlık bizden ıraktı
El, avucu nasır tutanlardanım.

Savaştım yaz ettim, bahar kışımı
Helâldan kazandım ekmek aşımı
Ağyara eğmedim, vakur başımı
Fıtrata, kadere çatanlardanım.

Biz de kanundu örf, adet töresi
Atamızdan aldık yaşamsal dersi
Ayağında çarık, başında fesi
Yad ellere kervan olanlardanım.

Der Vezir, kolladım kendi özümü
Azap külüngüyle, kazdım mazimi
Yüz döndüm divana, çaldım sazımı
Hazanım gelmeden solanlardanım...

17 Temmuz 2022 / İnegöl
-------------------------------------
Vezir PEHLEVAN