Kader Sayfası Şiiri - Yusuf Tak

Kahrolsun yine çıkmaz sokak, ellerimizde kaldı umutlar...
Boynu bükülmüş kuru otlar gibi kaldık ulu orta...
Merhamet bekledik tanrının şeytanlaşmış kullarından,
Affet Allahım bu kara yazgı senin çizdiğin kader sayfası...

Bir sabah kimse uyanmadan çıkmalı yola gerekirse yalınayak,
Koşmalı, taki nefesler kesilince soluk ciğerlerden...
İnsanlardan arınan ıssız topraklara gelince durmalı aniden,
Sonra diz çökerek ve avazı çıktığı kadar bağırmalı insan...

Ey veda bile etmeyi beceremeyen ruhsuz bedenler...
Neden giderken sizden geriye kalan anıları da götürmediniz.
Her gün karanlığa küfreden soluk yüzler bıraktınız ardınızda...
Yaşamayan ama zorla anılarla yaşatılan sessiz insanlar.