Kader Kurbanı Şiiri - Ömer Zengin

Kader bu;
Sessizce uzat cellâdına boynunu,
Karanlık öpsün alnını, saklasın karanlık oyunu.
Bir dua yanıyor içimde, tutamam tonunu,
Bir gül susar toprağa, anlar o da oyunu.

Yel eser; savrulur anılar, dal olur, kırılır,
Her nefes bir kefen gibi içime sarılır.
Bir ezan düşer zamana, yankısı bize darılır,
Bir kuş öter, gök susar, gölgesi yorulur.

Kader bu;
Bir ırmak ağlar, taşına gizlenir sessiz niyaz,
Bir kandil sandım meğer ateşi sönükmüş biraz.
Her umut bir cellatmış, her sevinçten fazla biraz,
Yüreğimden geçer şimdi bin yıllık ikaz.

Bir perde iner gözlerime, şahin gözler kör olur,
Bir kelâm dokunur içe, diller nâr olur.
Bir sabır büyür gecemde, dikenler gül olur,
Kader bu;
susarsın,her susuş öyle böyle içimde var olur.

Bir yankı çarpar duvarlara, sesimden utanır,
Bir mezar taşında ismim, harflerim kanar,
Bir yıldız düşer geceme, dileğim kanat çırpar,
Bir dua eksilir gökten, cevabı hep yarım kalır.

Bir iz kalır alnımda, alın yazısı gibi ağır,
Bir çocuk ağlar içimde, büyümez, hep kalır bahar.
Bir hatıra gömülür içimin dibine, adı sessiz intizar,
Bir rüya çöker kalbime, uyanmak bile intihar.

Kader bu;
Bir nefes söner, ardından bin sükût doğar,
Bir sevda küllenir, külleri bile aşkla yanar.
Bir yemin kalır boğazda, sahibi susar, sahibini boğar,

Ve şimdi,
Bir dua düşer dudağımdan, harfleri kan olur,
Bir yazı silinir gökten, kalem utanır, kor olur.
Bir ömür biter sessizce, vakit tamam olur,
Kader bu;
Cellâtlar bile ağlar, Kader kurbanı olur.