Kader Dedim Sustum Şiiri - Hamit Atay

Kader Dedim, Sustum

Kader dedim, sustum, içime attım,
Nice hayalleri dalgalara kattım.
Gökyüzü hüzün, yeryüzü dert,
Bazen gülmek bile oldu servet.

Geceler dertli, yıldızlar sessiz,
Ne bir dost var, ne de bir iz.
Düştüm, kalktım, yolumdan saptım,
Ama kader dedim, yine de sustum.

Bir çocukluk düşü, bir gençlik hayali,
Savrulduk rüzgârda, yol belli belirsiz.
Kime anlatsam, kim anlar ki beni?
Her tebessümün altında saklı bir giz.

Yıllar geçti, iz bıraktı solgun,
Zaman akıp gitti, kalbime dolgun.
Belki de en büyük savaşı verdim,
Ama kader dedim, yine de sustum.

Ne sevdalar gördüm, soldu baharda,
Ne dostluklar vardı, kayboldu çağda.
Ne de olsa dünya, bir gölge oyunu,
Kimi başlar, kimi de son bulur anda.

Dikenli yolları yalınayak geçtim,
Gözyaşlarını sakladım, içime içtim.
Belki de kaderdi tüm bunlar dostum,
Ama kader dedim, yine de sustum.

Hamit Atay Kalbinizin Sesi