Kâder Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

Kâder

Bu aralar ayaklarımı zor tutuyorum,
Dizlerimde bir tıkırtı
Çıkıp çıkıp sana gelmek istemeleri
Kendimle kavgaya sürüklüyor beni
Günlerdir mecalsizim,
Sokaklar karmakarışık,
Gürültü desem değil
Sessizlik desem hiç
Lambalarda sineklerin bile vızıltısı duyuluyor
İçim içime sığmıyor,
Kafamda kabuk tutmuş düşünceler,
Gelmek istiyorum
Ancak
Gelemiyorum.
Kâdere laf atıp bir kenara çekiliyorum.
Dilimde küflenmiş birkaç söylemekten imtina ettiğim küfür
Ha gayret edip çıkartsam rahatlayacağım ama
Sonunda gemiyi batıracağımı da bilmekteyim.
Bütün suç ayaklarımda biliyor musun?
Bütün suç dizlerimde
Ne geldiyse başıma yetişmeye çalışmaktan geldi!
Oturmak,
Oturup beklemek
Gelmesini ya da ulaşmayı istediğim limanları, gemileri yakmak yerine
Hep bunları kovalamaktan
Geldi başıma ne geldiyse!

Ey kâder!
Atın siyah mıdır beyaz mı?
Bilmiyorum.
Siyahsan ak kırlangıçlar vurayım,
Beyazsan söyle de
Asil taylarla ovalarda koşayım
Heyhat dilimi küfre zorlayan sözcükler,
Sen varsın.
Sen çıkıyorsun dilimden
Tüm kötü sözcükler uçup gidiyor.
Bırak yuva yapmayı dilimde artık yumurta bile yapamıyorlar
Hiçbir küflenmiş küfür!

Ey kâder!
Ama sana gelmekte yorucu biliyor musun?
Mesela,
Geçen yine sana gelmeye niyetlendim,
Yolda gelmeye çalışırken göğsümde, zihnimde bir türlü çözemediğim resminin hangisine daha çok aşık olunur sorusu
Bilemem,
Karmaşık bir matematik sorusu gibi
Yoruyor beni.
Çalışmamı istemiştin gelmeden önce
Bende istiyorum da
Kâder'le biraz aramız açık
Kâder'in sahibi ne büyük bakma sen!
Benim sana olan sevdamdan,
Sana gelmeye çalışan bedenimden
Göğsümdeki iman ve inançtan
Senden bile büyüktür kâderin sâhibi!
O ne büyüktür.
Neyse Sıla!
Yıllar geçiyor ardımızdan
Biz hala bahanelere sığınarak kavuşmalarımızı kâdere atıyoruz,
Oysa
Kişi isteyince kâder boyun eğmek gibi bir ahid imzalamış insanlarla
Ben istiyorum!
Her şeye rağmen.
Mutlu mesut,
Huzurlu huzursuz
Hastalıkta sağlıkta