Şehvetimizi aşk sanıp
Yerçekiminden kurtarırken her gece birbirimizi,
Aşk tüm benliği ile bizden utanıyordu.
Beğendiğim o bedene istediğim ruhu biçip
Şehvet dolu bir aşk tasarlamıştım,
Şuh güzelliğini harmanlarken bedenimle…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta