Kurumuş bağım da, gül gibi açan,
Bindiğin dalları, kesişin neden.!
Yaşamın zor yanı, görünce kaçan,
İşte ben böyleyim, edişin neden.!
Bağım da bağbanım, yürekte devran,
Günümde bahardın, gecemde seyran,
Tapışım sanaydı ilahi olman,
Tepip yüreğimi, kaçışın neden.!
Adına mektup yazdım, geri döndü,
Dua ettim, mumlar da yaktım, söndü,
Nerdesin dedim, çağırdıgım gündü,
Yalandan kıymetsiz, sevişin neden.!
Sevgi verirken, fukara olmadım,
Öyledir böyledir, dendi duymadım,
Akla takılan, her şeye kanmadım,
Umudum kökünden, kırışın neden.!
Apdal olan gönül, seni sevmişti,
Düşünmeden, böyle olmaz demişti,
Bir ömre yeter, kıymetin biçmişti,
Ayrılık şarabın, içişin neden.!
Sözümü sakındım, hepsin demedim,
Yüzüne baktım ya, solsun istemedim,
Hiç ah çekip de, beddua etmedim,
Yalancı bakış, anlayışın neden.!
Gözüm Toprağa bakar, yolu düştü,
Kelamlar kayboldu, sözler küsüştü,
Miadı aklından neler de geçti,
Bu gönlü yakıpta, gidişin neden.!
22.12.25 / Saat 08,59
MİADI (Mehmet AY)
Kayıt Tarihi : 22.12.2025 11:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!